vorige gedicht
vorige gedicht
Het bedrogen vertrouwen
Deze herinnering is van een jongen
En niet van mij
Die ik wel met me mee draag
Elke keer weer als hij me ziet
Lijkt het alsof hij geniet
Om mij te slaan
Maar als ik iets doe
Beland ik in een gesloten kooi
Vastgeketend aan elke poot
Hoeveel ik ook miauw
Ik mag er niet uit
En als ik eruit mag, vlieg ik door de ruit
Elke keer, telkens weer
slaat hij mij
Dat maakte hem blij
Ik stierf aan dit verdriet
Aan hem
Die ik nooit vertrouwen kon
Ingezonden door
Geplaatst op
09-04-2011
Over dit gedicht
toen ik dit gedicht schreef, had ik me in heel iemand anders verplaatst.
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Geweld Herinnering SlaanReacties op ‘Het bedrogen vertrouwen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!