vorige gedicht
vorige gedicht
Nachtelijk gedanst
En de tango sijpelt zachtjes binnen,
maakt me vol van melancholie en tristesse,
maakt me zacht en week vanbinnen.
Enkel de sterren weten wat schoonheid is,
die gedachte maakt me stralend.
En de tango nestelt zich,
terwijl alles ongenesteld ronddwarrelt in mij.
't Regent, de zon schijnt,
kleuren vallen één voor één op m'n tere bestaan neer.
En de tango ebt weg,
net zoals de sterren die de schoonheid weer meenemen op hun tocht.
Heldere sporen blijven over,
die ik zorgvuldig uitwis.
en de tango verdwijnt....
Ingezonden door
Geplaatst op
12-04-2011
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
DansReacties op ‘Nachtelijk gedanst’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!