Pijn en verdriet

Pijn en verdriet spoken door m'n hoofd.
De gedachten flitsen voorbij, ik voel me verdoofd.
Ik wil het niet zien, maar ben verplicht te kijken.
Er is iets of iemand die niet wil dat ik mijn verleden ga ontwijken.

Met ellebogen op tafel, en handen in het haar.
Waarom gelooft niemand mij, als ik mijn gedrag verklaar.
Heeft het een reden, waar ik dit alles voor doe.
Want, ooit eindigd het leven, dan gaan we toch nergens naar toe.