Mijn gedichtje uit naam van een papa.
Lief klein meisje, huilend op een steen,
huilend, huilend, helemaal alleen.
Je bent pas 2 en nu al zo'n verdriet,
is er dan niemand die dat ziet?
Je wacht op hem die komen zou,
hij beloofde het nog pas aan jou:
over 2 weekjes kom ik weer!!
Je wacht en wacht maar hij komt niet meer.
Je snapt het niet, 't was toch zo fijn,
die uurtjes met hem samen zijn.
Zingen, spelen, boekje lezen en croissantje eten,
is hij dat nu allemaal vergeten?
Of heb ik soms iets verkeerd gedaan, vraag jij je af
en verdien ik daarom straf??
Nee, m'n schat, dat heb je niet,
ook hij heeft hierom veel verdriet.
Hij wil je zeggen dat hij van je houdt en je zo mist,
je hebt je niet in hem vergist!!
Droog maar je traantjes lieveling,
jij bent helaas 't kind van de rekening!!
Reacties op ‘Mijn gedichtje uit naam van een papa.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!