Pijnlijk Verdriet
Het is vandaag weer een nieuwe dag, met het weer heel zacht
Toch verschijnt er bij mij weer geen enkele ongeforceerde lach
Ik voel mij weer zo weerloos, zo nutteloos voor iedereen
Ik weet niet wat te doen, ik wil gewoon nergens meer heen
Ik kan mij sinds onze breuk niet meer amuseren
Het kan mij maar een ding over jou leren
Het feit dat ik enkel en alleen jou nog wil
Onze breuk is voor mij is een echte pijnlijke gil
Ik doe niets anders meer constant wenen
Er is niemand die mij zijn lach kan lenen
Het zou mij toch niet opbeuren
Allemaal door ons gebeuren
Zonder jou voel ik mij zo weerloos
Mijn leven is dan gewoon zinloos
Er is niemand nog om voor te blijven
Ik kan even goed stilletjes weg drijven
Weg drijven van de oever dan mijn leven
Het leven dat ik niets goeds meer kan geven
Drijven naar de oever , de grens van mijn oversteek
Eindelijk af al dat gezeur, iedereen zijn gepreek
Toch doet het pijn, ik heb een nood
De nood naar mijn gewenste dood
Het feit, mijn lot, sterven in de ijzige kilte
In de ijzige kou voor eeuwige stilte
Dat is de enige pijn die mijn pijnlijk leven nu overtreffen zou
Enkel en alleen omdat ik echt zielsveel eeuwig van je hou
Ik kan beter geen afscheid nemen
Het zou nog meer geluk ontnemen
Ik wil liever gaan zonder iemand iets te zeggen
Zo hoef ik ook niets pijnlijks meer uit te leggen
Ik heb genoeg geleden aan mijn pijn
Die van mijn bloedend hart zou zijn
Ik ga jullie gewoon allemaal laten
Zo hoef jij mij niet meer te verlaten
Ik zal er gewoon niet meer zijn
Ik kan niet meer tegen al die pijn
Ik geef alles en iedereen gewoon op voor jou
Want jij bent de enige waar ik echt zielsveel van hou
Reacties op ‘Pijnlijk Verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!