Papa

Ik zie een flashback terug:
Ik ben vijf jaar oud en ik klim op je rug.
We spelen, lachen en gieren en brullen.
Ik lijk op jou, we hebben dezelfde krullen.

Ik groei op, en ben nu 14 jaar:
Ik ben blij met ons, we zijn nog bijelkaar.
Ik kom huilend uit school door mijn vrienden,
Die zeiden dat ik geen waardering verdiende.
En jij stond klaar om me te steunen.
Je gaf me je schouder om op uit te huilen en te leunen.

Laatst vond ik een video van lang geleden,
Ik ben er drie jaar, dat is ver in het verleden:
Je bent zo lief!
We spelen met elkaar: 'pak de dief!''

Toen ik besefte ondanks al die ruzie's daarna,
Je staat altijd voor me klaar, waar ik ook ga.
Ik heb een lieve mama.
Maar jij bent de allerliefste papa.
Ik zou altijd van je houden.
Ook al hoor je later bij de ouden.

Ook al botsen we zo veel.
Weet dat ik dit met je deel:
Heel mijn hart!