vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Ijskoud
koud,
ijskoud
alsof je me verliet
alsof ik alles kwijt was
kaal,
kale takken
zijn alles wat je ziet
witte mantel, rustend op gras
wit,
sneeuwwit,
helder licht vanboven
donker en dood op zijn bodem
glitters,
op die laag,
op die koude
ijskoude mantel
warmte,
winterzon,
verdrijver van het kale
die ijskoude mantel
ik als sneeuw
jij als mijn zon
als diegene die
me doet herleven
koud door eenzaam
kaal door gemis
wit als de dood
glitter wordt herrijzenis
warmte,
je aanwezigheid,
die ik nodig heb
me bevrijdt uit deze kille omhelzing
en je warmte mijn hart doet smelten
Reacties op ‘Ijskoud’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!