vorige gedicht
vorige gedicht
Gestapeld met berouw
je keek om
de hoek versprong
waarin wij als
gevangen leefden
ik zag
je perspectief
ineens had ik
je weer uitbundig lief
wij zijn de dans
ontsprongen
werden uit elkaar
gedrongen
plaatsten muren
die bescherming zongen
steen gebakken kou
gestapeld met berouw
ik kijk om
stille liefdes
zwaaien om de hoek
ik groet
terwijl mijn andere hand
heel zacht
jouw lichaam zoekt
Reacties op ‘Gestapeld met berouw’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!