vorige gedicht
vorige gedicht
Verdriet
Een meisje groot
Maar van binnen klein..
Verdriet zwaar als lood pijn als venijn.
Veel meegemaakt.
Wat mij heel erg raakt.
Van buiten altijd vrolijk gelukkig en blij.
Maar van binnen verdrietig, ellendig dat raakt mij.
Vaak krijgt ze van mij een dikke zoen.
En altijd hoop ik dat ik dan iets kan doen.
Maar eigenlijk kan ik alleen maar hopen met de tijd.
Dat ze in de toekomst een beter leven leid.
Reacties op ‘Verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!