Mijn leven
Mensen zouden eens moeten weten,
hoe ik werkelijk denk en voel.
Dat ik alles wil vergeten.
Net doen alsof er niks gebeurd is en alsof er niks aan de hand is.
Maar ik denk dat niemand nou eigenlijk weet wat ik bedoel.
Er zijn vast wel mensen die hetzelfde zien en voelen als mij.
Helaas ken ik niemand die dit ook kan.
Niemand die me er mee kan helpen en niemand waarmee ik er goed over kan praten.
Ik denk vaak; Waarom ik?
Wat heb ik fout gedaan in dit leven?
Er zijn genoeg mensen op deze aarde.
Waarom moet ik dan net zoveel problemen hebben?
Ik ben toch niet anders.
Ik denk ook vaak; Waarom leef ik eigenlijk?
Maarja er zijn genoeg mensen die van me houden en die om me geven.
Daarvoor wil ik mijn leven niet opgeven en verpesten.
Al heb ik dat wel bijna gedaan en daar heb ik best wel spijt van.
Ik houd van mijn familie en vrienden en ik zou ze nooit met opzet pijn willen doen.
Maar ik vind het heel moeilijk om met mijn problemen om te gaan.
Ik heb vaak verdriet en pijn.
Ik voel me vaak anders en alleen.
Niemand die dat ziet.
Ik wil gelukkig en blij zijn.
Een leven zonder problemen.
Maarja de wereld is hard.
Helaas kan ik er niks aan veranderen.
Ik heb de wereld niet gemaakt.
En als ik de wereld had gemaakt zou die er in ieder geval een stuk beter uitzien.
Geen oorlog, geen hongersnood.
Gewoon geen problemen.
Helaas is dat niet zo.
Ik word gek van al die gedachten die door mijn hoofd flitsen.
Ik hoop gewoon dat er een dag komt dat ik mijn leven helemaal opnieuw kan doen.
Maar ik weet dat die dag nooit zal aanbreken.
Reacties op ‘Mijn leven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!