1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Verborgen

Ik verberg mijn ogen achter donker glas
Bang dat iemand mijn gevoelens ziet
De pijn op mijn lichaam leest die ik bekras
Ik wil het verborgen houden, mijn verdriet

Ik draag mijn gevoelens overal naar toe
Zowel de pijn als het verdriet dat ik heb
Ik moet er altijd mee lopen al ben ik moe
Mijn eenzaamheid is echt en niet nep

Ik voel de angst van eenzaam zijn altijd
Ik zie geen kleur meer in het leven
Misschien heb ik hiervan wel spijt
Hopelijk duurt deze pijn maar even

De pijn is intens ik voel haar altijd
Ik kan niet leven met dit gevoel
Ik zou wel willen springen zonder spijt
Is er dan niemand die snapt wat ik bedoel

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Na het lezen van een bericht/artikel over eenzaamheid onder jongeren en de gevolgen hiervan heb ik dit gedicht geschreven.

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Angst Eenzaam Gevoelens Intens Pijn Verdriet

Reacties op ‘Verborgen’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Verborgen