vorige gedicht
vorige gedicht
Voorbij
Ik heb hem.
Ik hou van hem.
Hij heeft mij.
En houd van me.
Waarom voel ik me dan toch zo alleen.
Ik hoef maar te bellen en ik spreek hem.
Maar hem vasthouden kan ik niet.
Hoe kan je ooit een vriendje hebben en je toch nog zo alleen voelen?
Was hij maar hier.
Maar hij zit 95 km. verder op.
Was hij maar hier.
Mijn laatste hoop.
Mijn laatste kans.
Het is voorbij.
Reacties op ‘Voorbij’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!