Het zal beter worden
Opeens is alles stil, alles weg, want jij bent weg
Zo opeens, dood, zo plotseling als ik nu schrijf
Geen tijd voor afscheid, geen tijd voor tranen
Dat alles moet nog komen, als je echt niet terug komt
Want eerst zal ik het blijven denken, blijven geloven
Dat je straks gewoon weer voor me staat, dat je lacht
Dat je lacht, dat je kust, dat je zingt in de wind
Niet meegenomen op haar vleugels, naar God weet waar
Ik weet nu nog dat je terug zult komen, ik weet het
Misschien tegen beter weten in, maar ik weet het gewoon
Tot de dood me later, zomaar een moment, bruut overvalt
Me zeggen blijft dat je echt niet terug zult komen
God, wat zal ik huilen, God, wat zal ik je vervloeken
Mijn woede zal veel groter zijn dan mijn verdriet
Want dat komt later pas, als ik zeker weet dat je daar blijft
Dat je echt niet terug zult komen, dat ze je niet laten gaan
En wat haat ik dan mezelf, omdat ik zwakker ben
Omdat je weg bent, ik je weg liet gaan, niet stoppen kon
Maar tijd vervliegt, ook de mijne, en ik zal verder leven
Zonder altijd pijn, verdriet, het zal weer beter worden
Ik zal stilaan beseffen gaan dat ik het laatste woord heb
Ja, ik, en niet de dood, dat ik sterker ben dan zij is
Dat ik heb leren leven met de pijn en het verdriet
Dat zal ik denken totdat zij daar is, mij in de ogen ziet
Ingezonden door
Geplaatst op
13-06-2011
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dood Overlijden Rouw StervenReacties op ‘Het zal beter worden’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!