1001 Gedichten
Het beest in mij
Vol koppig monster ben ik
Leeg van moe makende gedachten
Ben ik koppig sprakeloos
Praat ik niet hoewel het kan
Houd ik lippen stijf vast
Kaken op elkaar
Ik ben geschapen om te praten
Maar ik speel stommetje
Als het dier dat vlucht
Zonder gesprek
Uit me niet
Van mij komt het niet
Stom, zonder communicatie
Het beest in mij verbreekt elke transparantie en communicatie
Stom beest in mij zwijgt eeuwig
Het kind in mij is dood
Want het eerste dat ik leerde was: spreken
Ingezonden door
Geplaatst op
14-06-2011
Over dit gedicht
Het gedicht gaat over het onvermogen van de mens om te spreken wanneer hij spreken moet. En over het feit dat de mens bij uitstek het 'sprekend wezen' is dat zich daarin onderscheidt van andere schepselen.
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Communicatie Lerenspreken Onmacht Onvermogen Sprakeloos StomReacties op ‘Het beest in mij’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!