Zilvere tranen

Tranen druppen
op haar handen
die, al rustend in haar schoot
hulpeloos van tranen branden
daar vinden tranen de dood
daar vallen ze, niet wetend
wat hun oorzaak was
daar spatten ze, geluidloos, uiteen
als tranen van glas
in een wereld van steen
ze zit daar zo stil
en zo alleen
zelfs geen vriendjes om haar heen
ik loop naar haar toe
wat is er meisje
waarop ze andwoord
ik weet niet meer wie ik ben
hoe kan ik nou gelukkig zijn als ik mezelf niet ken?