vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verdriet
Ik voel me hulpeloos en alleen
Ik moet het allemaal zelf maar doen
Geen vaste bodem om op te staan
Geen touw om aan vast te houden
Verdriet en pijn komen samen in mijn hart
Laten de tranen vallen over mijn wangen
Ik kan er niks aan doen ook al wil ik dat zo graag
Ik voel de grond onder mijn voeten zakken
Ik wacht tot ik val
De val die komt niet want daar is jou hand
Maar het verdriet dat blijft
Wachtend tot het naar boven word gehaald
En de grond weer weg zal zakken
Reacties op ‘Verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!