vorige gedicht
vorige gedicht
Het was niet mijn stek
heb als jonge loot
het bos zien groeien
in seizoenen bloeien
samen ringden
we de jaren in
voor en tegenspoed
tot kreun en steun
het bladgeruis
ging overheersen
ik zag ze vallen
in de laatste zomerstorm
geknapt als lucifers
mijn bos is weg
ben kwetsbaar en alleen
de wind jaagt langs me heen
ze hebben me gestut
verplaatst naar een
stille schaduwrijke plek
maar tussen half dooien
heb ik het niet kunnen rooien
het was niet mijn stek
Ingezonden door
Geplaatst op
07-07-2011
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dood Leven OuderwordenReacties op ‘Het was niet mijn stek’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!