verdriet verdragen

En Daar zit je weer met zo’n rottig gevoel,
Niemand snapt wat ik bedoel.

Mensen haten, mensen praten, mensen bevoordelen elkaar zonder dat ze diegene echt kennen.

Iedereen zegt, woorden doen geen pijn,
Integendeel, het vreet aan mij.

Het doet vreselijk veel pijn.

Ik weet we leven in het heden, en leer van je verleden.

Maar ik kan me verleden niet achter laten. Elke keer als ik iets goed wil doen, doe ik het weer fout.

Ik ben gewoon bang dat ik steeds weer het zelfde fout maak.
Ik kan niks goed doen, En iedereen is weer kwaad op me.

Soms denk ik, ik hoor hier niet. Ik ben een slecht mens.

Maar ik heb mezelf geleerd, Van verdrietig zijn, los je niks op.

En ik weet, wat anderen denken, maken je geen ander persoon, alleen als je het geloofd, Dus blijf gewoon jezelf.

Maar ik zit te wachten tot alles weer goed komt.
En dan heb ik nergens meer een wond.

Alles heelt vanzelf wel.

Wie geduld heeft, word beloond, dat is mij geleerd.

En zolang je van je hart geen moordkuil maakt, komt je wens nog wel eens uit.

Op een dag kan ik weer lachend ’t verleden dragen. En zal het verleden me niet meer belagen.