Mijn lief dement oudje
Ik zie he niet meer zitten
Dat mens is altijd op mij aan het vitten
Weg met de spiegels in mijn kamer
Als ik dat vreemd wijf weerzie,ik sla haar kapot met een hamer
De mensen op de televisie willen steeds met mij praten
Zij roepen mij als ik de kamer wil verlaten
De zusters ik hou ze wel in de gaten
Pakken mijn pilletjes die ik moet betalen
Al mijn was is weg
Hierboven in mijn kop zit nog alles goed
ik ben nog niet gek!
Waar is mijn kallebas (tasje)gebleven ik moet steeds weer zoeken
Ik heb al gezocht in vele kasten en hoeken
H,Antonius help mij nou ik maak een kruisje
Dat vreemd wijf moet weg uit mijn huisje
De foto,s aan de muur
Wie is dat,ik raak helemaal overstuur
Ik pak de telefoon schreeuw en jank
Hier word ik tureluur
Dat vreemd wijf heeft mijn schoenen kapot gemaakt
Jongen kom mij helpen ik ben ten einde raad
Ik val uitgeput neer op de bank
Zuster komt geeft mij een lekker snoepje
Hier vrouwtje probeer nu maar lekker te slapen
Straks breng ik u nog eens zo,n lekker toetje
Na een tijdje moet ik gapen
Ik kruip in mijn bed
Zeg huilend mijn gebed
H,Antonius zoek jij mijn tasje gouw
Dat vreemde wijf steelt alles,geloof je me
nou?
Reacties op ‘Mijn lief dement oudje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!