1001 Gedichten
vorige gedicht
vorige gedicht
De luwte van je ogen
zag je
lopen in de wind
stevig stappen maar nog
sierlijk als een kind
haren dansten
kregen vleugels
werden blond gedragen
door de sterke vlagen
en in de luwte
van je ogen
vond ik rust toen
ik je kuste op de dijk
met liefde
binnen handbereik
bracht het windje in de rug
ons toch niet sneller terug
Reacties op ‘De luwte van je ogen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!