Je was zo op eens verdwenen

Je was een stagiaire bij ons op school, zo kende ik jou,
Ik kon erg goed met je praten,
Maar waar was je nou,
Je zou erg nooit er vandoor gaan, ons in de steek laten,
Zo was jij niet,
Je was een hartelijk persoon, jou mocht iedereen,
Op het nieuws hoorde ik dat, of ik las het in de krant,
Je was vermist,
Je was niet thuis je was niet op je werk verschenen, waar je was wist niemand,
Maar waar was je wel,
Er ging van alles rond, waar je kon zijn, of wat er gebeurt moest zijn,
Voor je ouders en iedereen die jou lief had, was het een hel,
Ik dacht dat ik wist waar je was, dat had ik gedroomd,
Het leek zo echt allemaal, maar het was echt een droom die ik had,
Je was zo uit het leven gerukt,
Het duurt allemaal zo lang, tot we meer wisten, we waren dat echt zat,
Je hielp anderen mensen in Oeganda, je bouwden en hielp ze goed, dat is je echt gelukt,
Maar waarom heeft iemand jou onschuldig wat aan gedaan,
Je was begraven in de tuin van de schuldige wie jou zo nodig moest vermoorden,
Hij wist niet wat wij allemaal door moesten staan,
Hij ging zelf bidden dat jij weer terug zou komen, maar waarom gaf hij ons niet de antwoorden,
Want hij wist het al die tijd,
Op 11 december 2008 was je weg, naar maanden lang zoeken op 25 maart werd je stoffelijk overschot gevonden,
Waarom heeft het zo lang moeten duren,
Iedereen was aan geslagen, allemaal pijnlijke wonden,
Het was een aangrijpende begrafenis, wij de leerlingen mochten daar bij zijn,
Dat was echt fijn, alle mooie woorden over jou,
Afscheid hebben wij toen moeten nemen, en dat was niet fijn,
Maar vergeten dat doen wij je nooit,
Je heb bij iedereen een plek in het hart, dat weet ik zeker,