Neknord
vlekken, bewegende vlekken
langzaam wennen mijn ogen aan het licht
ergens in de verte
zie ik vaag een gezicht
het nadert me, donker en grauw
mijn gedachten blijven plakken
ze werken te traag
ik begin weer weg te zakken
alsof iets me tegenhoudt
iets bij mij van binnen
alsof het om een wedstrijd gaat
en ik nu niet mag winnen
de man komt dichterbij
zwevend en zacht
"palpiuz, palpiuz"
zegt een stem met kracht
een flits van een herinnering
een jongenstem die plaagde mij
"etjaw, etjaw"
dat was wat hij zei
waarom is hij hier
hij mag me zo niet zien
laat dit niet waar zijn
nu zal hij mij doorzien
mijn hoofd wordt langzaam wakker
daar zit hij; op m'n bed
"nekordtnebej, diememra"
maar dit keer zonder pret
Reacties op ‘Neknord’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!