vorige gedicht
vorige gedicht
Een vermoeid gebaar
je handen wuiven
een vermoeid gebaar
je bent wel klaar
met het pro forma groeten
je oogt mat
maar vindt de rode loper
nog het pad
om op te strijden
elkaar die plaats benijden
houd je op de been
ambitie telt want om
talent geven ze geen cent
een marionet
het liefst nog knettergek
zij trekken aan de touwtjes
jezelf zijn is vallen op je bek
wil melker
11/08/2011
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
11-08-2011
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Leven MaatschappijReacties op ‘Een vermoeid gebaar’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!