vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Alleen achter glas
jij zag ze komen
links en ook van rechts
gaf ze een handvol dromen
groette in teder gebaar
maar ze wilden je liefde
je huid zonder haar
ze trekken en scheuren
gedachten naar buiten
drammen als dwazen
om je geest te ontsluiten
schreeuwen hun haat
omdat jij hen verlaat
jij was de spiegel
waarin zij reflecteerden
gaf hen talenten en gaven
waarmee ze zichzelf
verbaasden omdat ze die
slechts bij anderen zagen
ik zag je staan
alleen achter glas
begreep hoe eenzaam je was
wij spiegelden niet met elkaar
maar herkenden verdriet uit
onze levens in tweeduizend jaar
Ingezonden door
Geplaatst op
22-08-2011
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Reflecteerden Schreeuwen TweeduizendReacties op ‘Alleen achter glas’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!