vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Rust in vrede
Bruno
Twee donkerbruine hondenogen,
keken mij heel droevig aan.
Het is alsof ze wilde vragen:
"Is het tijd voor mij te gaan?"
Verdrietig moest ik dit beamen,
drukte hem zachtjes aan mijn hart.
Het liefste ging ik met hem samen,
deze weg vol pijn en smart.
Heel veel dank voor al je liefde,
heel veel dank voor al je trouw.
Lieve bruno ga nu maar slapen,
dank je wel ik hou van jou.
Veel Liefs,
Reacties op ‘Rust in vrede’
-
Poehh.. ik vind het heel moeilijk om dit gedicht te lezen. Ik weet dat dit vaak het beste is maar de keuze maken lijkt me echt ongelooflijk zwaar.. Heb zelf een hond van 15,5 en moet er niet aan denken.
R.O. - 17-11-2011 om 21:42