vorige gedicht
vorige gedicht
De lucht
De lucht huilt, ik kijk toe.
Vang tranen in mijn handen.
Slechts stilte, als het ophoudt.
Alsof we nooit een kans hadden.
Moet je me laten voelen alsof er niets van me over is.
Je kan alles afnemen wat ik heb.
Je kan alles breken wat ik ben.
Alsof ik van glas ben, alsof ik van papier ben.
Ga door en probeer me neer te halen.
Ik zal oprijzen van de grond.
Als een wolkenkrabber.
Als de rook optrekt.
Word ik wakker en maak me van je los.
Zou het je beter doen voelen?
Als je me ziet bloeden./
Al mijn ramen zijn nog steeds gebroken.
Maar ik sta op mijn voeten.
Ga! Ren, ren, ren!
Ik blijf hier staan, zie toe hoe je verdwijnt.
Reacties op ‘De lucht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!