verloren

Daar stond ze dan
Haar kleren plakte,
Aan haar reeds bevroren lijf
Haren hingen in haar ogen
Die, zo leek wel, omlijnt met verdriet
Ik neem haar vast
Bescherm haar, voor,
De tijd die haar nog komen zal
Fluister lieve woordjes,
Over hoe het is geweest,
Vervlogen toekomst dromen
Ik kijk omlaag, daar ligt ze dan
Haar ogen zwaar gesloten
Als een kind zo hopeloos
Zichzelf verloren in verdriet.