1001 Gedichten
Ruziënde ouders
Ruziënde ouders om me heen
En ik sta ertussenin, helemaal alleen.
Ik weet niet wat ik tegen ze kan zeggen
Ik weet niet hoe ik mijn gevoel aan ze kan uitleggen.
Ik hoop dat iemand het aan me ziet
Want in mijn hartje zit zoveel verdriet.
Ik wil graag iemand om mee te praten
Maar bij wie kan ik me verhaal achterlaten?
Ik voel me best wel slecht en moe
Maar alle aandacht gaat naar mijn ouders toe.
‘‘Kunnen jullie please even stoppen met schreeuwen’’
‘’ Dit geruzie duurt nu al eeuwen’’
En nu ik iemand heb gevonden om erover te praten
Betekend dat niet dat ik alles achter me kan laten.
Want al het vechten en schreeuwen wat ik zie
Geloof me, dat wil je als kind echt nie.
Reacties op ‘Ruziënde ouders’
-
:O Ik ben de eerste die reageer! Hoe dan ook..echt een mooi gedicht! 5 Sterretjes voor jou!
Suus - 09-09-2011 om 20:00
-
wow noes....het raakt me echt....ben er even stil van....en je hebt zo gelijk meid....kon ik je maar meer sterren geven...liefs sil...ik noem jme nu lorena op deze site he...
Verwijderde gebruiker - 14-09-2011 om 19:56
-
Mooi gedicht. Ik heb dit als kind ook eens meegemaakt, nu zijn me ouders gescheiden. Ongeveer 4 jaar terug al, ik was nog maar 10/11. Je schrijft mooie gedichten! Liefs, S.
xShairi - 20-09-2011 om 19:15