Alles anders
Vandaag – maandag – was voor mij niet zo´n hele leuke dag.
Ik kreeg te horen dat mijn ouders gingen scheiden,
wat voor mij betekende dat ik mijn papa niet zo vaak meer zag.
Na die verschrikkelijke maandag zou alles anders voor mij gaan.
Nooit meer zouden pap en mam samen “goedemorgen†tegen me zeggen,
nooit zouden we meer samen al tandenpoetsend voor de spiegel staan.
Al dat in mijn toekomst mijn veiligheid had moeten zijn,
werd zo, zonder pardon, onder mijn voeten weg geschoven.
Daar stond ik dan: in tranen, het niet beseffende, jong en klein.
Veel te klein was ik, om dit aan te kunnen zien komen.
Ik zat in groep 4, was 7
toen mijn vader de benen heeft genomen.
Het was ook niet dat hij ging verhuizen, hij zou gaan emigreren.
Dus geen papa meer dichtbij, om lekker mee te stoeien.
En iemand anders dan mijn vader, die mij het rekenen moet leren.
Hier sta ik dan, als lief onwetend mannetje, in deze grote wereld klein
die hoopt dat er straks iemand voor me is en ook nog voor me zorgt
en me laat beseffen dat de scheiding van mijn ouders,
NOOIT mijn eigen schuld was en dat ook zeker nooit zal zijn.
Als de vlinders bij mam en pap verdwijnen doet dat verschrikkelijk veel pijn,
maar de liefde die er is voor jou zal van jouw beide ouders onvoorwaardelijk zijn.