vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Anne boom
Enorm gegroeid
door een zeer lang
weerbarstig verleden.
Oorlog en stormen
overleeft.
De grillige takken,
als schaduwen langs
menig raam gegleden.
Beslist, trok jij soms je
dichte loof uiteen,
zodat een zachte zonnestraal
''Anne'' haar kamertje bescheen.
Veelvuldig, zal zij het hoofd
verdrietig naar je hebben geheven.
Op zoek naar woorden,
over verschikkingen van een tijd
in haar dagboek omschreven.
Jij en het huis,
vormden als stille getuigen,
tezamen een kostbaar monument.
't Zal nooit meer hetzelfde zijn,
een menselijke fout heeft
je voor altijd heeft geveld!
Reacties op ‘Anne boom’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!