Doen
Ontwaken uit je dromen, elke morgen weer stralend.
De herinnering aan gister, als een waas in jou gedachten dwalend.
Ik heb weer gelachen, ben mijn eigen weg gegaan.
Niemand heeft mij kunnen weerhouden, dat wat ik heb gedaan.
Het is me opnieuw gelukt, om weer dat te doen.
Dat wat ik zo verafschuw, diezelfde vlucht als toen.
Maar die gedachte, ik laat hem makkelijk gaan.
Want stilstaan bij het verleden, wat heb ik daar nou aan.
Gisteren heb ik toch weer genoten, mijn gedachten geheel op nul.
Ik voelde me net 18, een jonge snelle knul.
Zonder problemen, ik kon de hele wereld aan.
Maar nu zit ik op de rand van mijn bed, mezelf afvragend waarom heb ik het weer gedaan.
Weer dat verstoppen, dat zelfbedrog kan ik niet meer luchten.
Ik weet het zeker nu, voor mij niet langer vluchten.
Niet langer verstoppen, hetzelfde net als toen.
Ja nu weet ik het zeker, ik ga er wat aan doen!
En al weet ik nu nog niet hoe.
Maakt de hele situatie mij zo moe.
Al kan ik het nu niet aan, zo alleen.
Ik heb mensen die echt van mij houden om me heen.
Echte vrienden die mij steunen.
Met brede schouders waar ik op kan leunen.
Voor alles is een oplossing, alles komt goed.
Dit kost tijd, maar er zijn mensen die weten hoe dit moet.
Ik ga ervoor knokken, ik wil door.
Er zijn dingen genoeg die ik niet verloor.
En al raak ik van de toekomst vrij benauwd.
Ik kom er wel weer, ik ben Tijn, een kanjer met een hart van goud!
Ingezonden door
Geplaatst op
20-09-2011
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Positief Teleurstelling Verdriet ZelfreflectieReacties op ‘Doen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!