1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Anorexia

Een warme gloed op mijn roze wangen,
ik veeg er rustig overheen.
Mijn hand wordt langzaam nat van de tranen,
het wordt donkerder waar de zon eerst scheen.

Het wordt kil in mijn kamer,
ik loop richting de deur.
Mijn arm duwt hem hard dicht,
in de dagelijkse sleur.

Dan werp ik een blik naar achter,
daar staat hij, groot en lang.
Mijn spiegel, ik keer me om,
god, wat ben ik bang.

Ja hoor, daar is hij weer,
en weer mijn tranen van verdriet.
Het valt gewoon zo op,
het is alleen mijn buik, die je ziet.

Het kan wel zo zijn dat het niet zo is,
maar het voelt zo raar.
Van 39 naar 58 kilogram,
alsjeblieft, zeg me; het is niet waar.

Zeg me dat ik droom,
dat dit niet de waarheid is.
Het is mijn tengere lichaam,
dat ik verschrikkelijk mis.

Ik moest geholpen worden,
het kon niet zo doorgaan.
Maar waar, waar in godsnaam,
komt die dikke, lelijke buik vandaan?!

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 8 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Anorexia

Reacties op ‘Anorexia’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Anorexia