Poppenkindje
In mijn kamer
Ligt mijn poppenkind
Gehavend, verminkt...
Al mijn frustatie,s kuur ik op haar uit
Ik heb haar bewerkt met een hamer
Schreeuw doe pijn mijn vuist
Kom weer tot bezinning
Waar ben ik mee bezig dit is stompzinnig
Maar die pijn is als zitten op blaren
Als ik het aanvaard heb kan ik mij weer als dame gedragen
In mijn eentje moet ik nu alles doen
Heb nu ineens veel minder poen
Weet niet hoe ik alles moet gaan betalen
Mijn gedachten zijn vol zorgen aan het malen
Jij liet me in de steek
Met alle coores er om heen
Toch het maakt me gek jou kwijt te zijn
Jij was mijn maatje
Vraag het aan mijn mamaatje
Jongen de deur staat open heel wijd!
Alles is nu anders de pijn maakt mij week
Wat was het leven fijn ,toen alles nog anders leek.!
Reacties op ‘Poppenkindje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!