vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Maanland
Mijn aarde,
op de weg,
mijn thuis,
op de weg ,
naar 't maanland.
Planeet van 't blauw,
hemelse zeeen
met zachtgroen loof bedekt.
Ooit door niet gekende krachten,
uit het duister opgewekt
Mijn planeet,
en die van U allen.
Rokend land,
is wat U achterlaat.
Alle leven,
gekend en ongekend,
met zoveel precisie,
op elkander afgestemd.
Onze aarde,
door ons mensen,
hoe genant,
nog steeds op weg,
naar 't onbewoonde,
naar 't maanland.
Reacties op ‘Maanland’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!