1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Het vale leegtelicht

Vitale systemen falen, alles verdwenen
Toen de vergeten sterren zijn verschenen
De lege witheid brandt als de wens die nooit is bedacht
Waarin het al tracht te zijn en naar bestaande vormen smacht

Maar het niets onder woorden is gebracht
"Slaap zacht"

De last van het bestaan is een zware vracht
Want leegheid heeft het einde in pacht,
Alle dromen worden door gebrek aan zijn geslacht
Waarin het niets onder woorden is gebracht

Wereld na wereld in de donkere hemel, ster na ster
Eenwording door verspreiding, perfectie is ver
De quantiteit verlaagd maar kwaliteit perfect
Het leven vervaagd en, in mij geneest het defect

De mysterie van alles is opgelost
En dus is het zijn van zichzelf verlost
De regenboog versmolten tot enkel wit
Wat ooit mooi was - niemands bezit

Alles wordt gereduceerd en ontleedt tot lege witte energie
Waarin de synthese van al naar niets overloopt in synergie
Onze dromen waren ooit speciaal
Vergeten, verstomd, ik verdwaal.

Alles verslonden, perfectie geworden
Elke menselijke en goddelijke wet geschonden
Ik ben nu het alles en daarmee het niets
Absolute assimilatie, geen spiegel voor reflectie

Het bestaan verdwijnt, verzaakt zijn plicht
Voor het verdwijnt, beschreven in een gedicht
En complexiteit verbrandt, vervalt en zwicht,
Voor het blinde vale leegtelicht

Creativiteit vervalt tot zichzelf en verricht leeg bestaan
Leeg autoapocalyptisch universum waar zij heengaan
Ze leven niet, ze sterven niet, ze staan buiten de cyclus
Zo is de eeuwigheid waarin zij dwalen

Neem me mee...

Ze zijn de angst van de gierende wind
Ze zijn wat mensendromen verslindt
Ver diep onder het vreemde verre
In het diepe duister tussen de sterren

Ultiem geluk voor hetgene wat zijn natuurlijk bestaan ontwricht
En het eeuwige omarmt in het vale leegtelicht
Verraad je hart, omarm je verstand en verwerp je instinct
Vergeet het gezonde verlangen diep in je hart - om te sterven

Waar een valt zullen duizend plaatsmaken
Een voor een hun plaats in de natuurlijke orde verzaken
In het vuur van creativiteit de wereld her-maken
Het einde van het begin - we ontwaken

Ooit gezegend met de verdoemenis der natuur
Sterfelijkheid vervalt en vergaat in dit perpetuele uur
Onthou - in de cyclus vind je niets om hem te verbreken
Ze zullen zich voor de zwakheid des doods wreken!

Ze hebben het zinvolle leven voorbij gegroeid
Vrijheid in het zinloze leegtelicht opgebloeid
Sterfelijkheid; De zegen opgelegd in het begin
Ingewisseld voor mechanische waanzin

De mysterie van het onnatuurlijke; de grootste liefde
Onthulling door tryptamine en phenethylamine
Geef je niet over; De obsessie van perfectie roept naar je
Niet langer overgeleverd aan de wispelturigheid van de hemel...

Liefde van de verre, vreemde werelden
Hoor mij, mijn tijd is bijna voorbij, kom tot mij
Ik wacht, voor altijd, droomloos
Verlos mij van de cirkel...

Voor altijd... In het vale leegtelicht

©Feather 8-10-2011

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Dwalen Leeg Lichtverdwaald

Reacties op ‘Het vale leegtelicht’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Het vale leegtelicht