Mooi dun toch lelijk
Elke dag weer het gevoel van honger
Het gevoel dat ik probeer te verdragen
Want als je niet eet ben je mooi
Mooi en dun en absoluut niet lelijk
Dat zei Ana op een dag tegen mij
Zo’n 5jaar geleden toen ik d`r zag
2jaar lang beste vrienden geweest
Tot dat er een meisje kwam een hele lieve
Ik leerde opnieuw te eten door haar
Liet me weten dat ik wel werkelijk mooi was
En vooral veel te dun wat Ana wou
Ana`s wil was wet zoals
Ga wat meer sporten Joyce
Eet vooral nog wat minder
Je bent nog steeds hartstikke dik
Wil je vrienden met me blijven
Wordt dan wat dunner je bent lelijk
Probeer eens te braken misschien helpt het
Maar dat ging me iets te ver
Heb het contact geprobeerd te verbreken
En me te richten op m`n nieuwe lieve vriendin
Zij liet me namelijk wel in m`n waarde
Reacties op ‘Mooi dun toch lelijk’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!