Ritselen de stilte

je kwijnt in helderheid
ogen fletser als in spijt
de zon kan zelfs zijn licht
niet aan je kwijt

het gras buigt zacht
je sporen huilen dauw
omdat de kleur licht
groenig aan je voeten kleeft

bladeren dwarrelen rust
en ritselen de stilte
vergeten drukte
speelde hier plezier

je adem slaat de wereld aan
met kille somberheid
het dreigend wolkendek
vergiet zich ruisend als je kijkt