Masker op masker af

masker op masker af
de hele dag door
s' ochtends als ik wakker word
ik zet mijn masker op
zeg iedereen vrolijk gedag
met die vreselijke nep lach
ik word er gek van
en elke avond moet hij weer af
en gedraag me dan heel laf
ik lijk heel stoer en niet bang
maar dat is niet zo en doe het al heel lang
ik wil hem niet meer dragen
maar ik ben bang dat mensen me gaan plagen
ik wil geen zelfmoord plegen
want heb alle steun van mijn vrienden gekregen
de enige oplossing is eerlijk te zijn
en ben plots opeens heel klein
niet letterlijk maar van binnen
de beste manier is om te zingen
het leven is gewoon een berg
die onmogelijk te bereiken is
ik kan er niks aan doen het is ook geen dis
mijn masker is een lach
en daaronder tranen van verdriet
die niemand ooit ziet
alleen mijn beste vriendin weet het
en die huilt met me mee op bed
mijn zus de wil ik het vertellen
maar die gaat het mijn ouders door vertellen
dus hou het nog lekker voor me
en ga door het leven met het gewicht van de wereld op mijn schouders