vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mijn Innerlijk Kind
Ik droomde dat ik lang geleden, door het leven moe gestreden.
Een kind was zoals iedereen, voelde me heel alleen.
Waar was toch mijn kracht en wijsheid, alles verdween in een grijsheid.
Waar was toch mijn levenslust, tot ik wakker werd gekust.
En daar kwam ze weer tevoorschijn, en ze vroeg mag ik er bij zijn.
Stralend, dansend, boos en bang, ik liet je in de steek zo lang.
En samen zijn we nu weer één, en voel ik me op weg alleen.
Aards en sterk met opgeheven armen, dan kan jij je aan mij verwarmen.
Ingezonden door
Geplaatst op
26-10-2011
Over dit gedicht
gaat over mijn innerlijk kind
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Leven MoegestredenReacties op ‘Mijn Innerlijk Kind’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!