vorige gedicht
vorige gedicht
Irritaties
Mensen praten mensen denken,
ik weet niet maar ik moet je wenken.
Mijn mama zegt je bent zo lauw,
als ik op mijn kauwgom kauw.
Maar waarom moest je facking liegen,
en mij ook nog eens bedriegen?!
Ik kan er niet meer tegen,
het heeft geen zin om dit af te wegen.
Wij horen niet bij elkaar,
ik ben eerlijk en jij bent raar!
Doei.
Reacties op ‘Irritaties’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!