Oma.

Hoe kan een mens blijven leven met zoveel pijn?
Ik begrijp het wel, maar je wou nog bij ons zijn.
Zal de dag nooit vergeten, dat ik daar zo voor je stond.
Jij in een bed, ik op de grond.
Wenen en schreeuwen om jou,
niemand weet hoeveel ik van je hou.
Mama word gek, snapt niet dat je ons alleen hebt gelaten,
Later zal ik hier nog veel over kunnen praten.
Maar de gedachte dat je er niet meer bent,
doet pijn. Ik wou zo graag nog bij je zijn.