Stille liefde

Ik hoor de bijen zoemen
Ik ruik aan alle bloemen
De zon schijnt in jouw haar
Eigenlijk best wel raar
Als een engel uit het Zwanenmeer
Mijn hartje gaat te keer
Ik begin te zweten
Want je moest eens weten
Wat ik voel voor jou
Je weet niet hoeveel ik van je hou

Sterker nog, van mijn bestaan weet jij niks af
Ik durf je niet aan te spreken, eigenlijk best wel laf
Toch keek je me een keer aan
Had ik toen maar iets gedaan
Maar ik zat toen stil
Niet wetend wat ik eigenlijk wil
Van de zenuwen ging ik zowat dood
In mijn schoenen zat alleen maar lood
Je hebt me betoverd met je ogen
Want van dit gedicht is niks gelogen