vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Je gezicht weerbarstig
ik raakte je
een rots waarin de tijd
gebroken was
je gezicht weerbarstig
in het licht dat steen al
eeuwenlang gekoesterd had
je lijf pas opgestaan
nog rankend uit het paradijs
ogen die maar net
hun schepping zijn ontloken
lippen die nog nooit
een woord hebben gesproken
je stem verlost
ons uit stil zwijgen
parelt woorden die
ik niet gevat kan krijgen
je zinnen zingen zich
een wonderschone melodie
je lach brengt zon
schijnt maan verschiet
de sterren aan de hemel
ben ik de eerste die
je gaat ontmoeten of ben
ik god nu aan het groeten
wil melker
23/11/2011
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
23-11-2011
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ParadijsReacties op ‘Je gezicht weerbarstig’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!