Opnieuw alleen
Ik liet je achter heel alleen
ik zwierf zomaar ergens heen
heb je gemist maar kon niet gaan
lange tijd alleen gestaan
en nu, nu durf ik niet te komen
lange tijd eerst zitten dromen
wil je me kennen of juist niet
heb je nog steeds zoveel verdriet
ik wil je in mijn armen stoppen
maar durf ik op jouw deur te kloppen
zoveel angst, verdriet en hoop
dat ik toch maar niet wegloop
ik klop aan en jij doet open
ik stel me voor en blijf nog hopen
je huilt en weet niet wat te zeggen
ik begin stamelend uit te leggen
je kunt niet begrijpen, je snapt het niet
en ook al doet het me zoveel verdriet
ik draai me om en zwerf weer rond
een droeve glimlach om mijn mond
Reacties op ‘Opnieuw alleen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!