Zeehond

Zeehond

Ik was afgelopen zomer stond ik in Pieterburen,
argeloos door het raam stond te gluren.
Ik zag een zeehond heel spontaan,
voor mij zijn kleine vinnen slaan.
Had ik soms iets misdaan?
Dat ik hier nu zit komt door een vissersnet.
Gelukkig ben ik toch gered!
Nu krijg ik hier opnieuw plezier
en vast en zeker veel vertier.
Voorbij de smart, het zinloos gemier.
Mijn verblijf hier doet toch wel een beetje pijn,
want ik wil liever bij al mijn familie zijn.
Maar goed, het is nu even dromen,
Wanneer ik bij mijn lotgenoten mag komen.
Ze zullen me hier vast snel klaarstomen.
Dat ligt aan de verzorgers van Pieterburen.
Die zullen mijn leven verder moeten sturen.
En dan is straks alles weer oké.
Dan mag ik weer terug naar de zee.
En dat lijkt mij een heerlijk idee

De groeten van een zeehond.

Dick Voogd