vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De depressie, mijn vijand
Het sluit me op,
ik kan geen kant meer op.
Het zuigt me leeg,
weg is het fijne gevoel.
Het vult me met een chaos,
met verdriet en pijn.
Het is de baas,
ik voel me een bange haas.
Het maakt me bang,
bang voor de dagen,
want die duren dan zo lang.
Het is groot,
ik voel me klein.
Het is te sterk,
daardoor voel ik me zwak.
Het zit in mijn gedachten,
krijg hem er maar niet uit.
Mijn vijand.
Reacties op ‘De depressie, mijn vijand’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!