Schuldgevoel
“eigen schuld!â€
Ik lig in bed en staar in het donker
Ik zie zwarte wolken, en sterren bij het licht van de maan
Ik hoor een stem, maar er is niemand
Ik lig in bed en staar in het donker
Mijn hart kraakt, het splintert af, alsof het van hout is
Ik hoor een stem, maar er is niemand
De stem fluistert, en schreeuwt dan weer hard
Mijn hart splintert, en breekt, het rinkelt, alsof het van glas is
De scherven doen pijn, en dringen diep in me
De stem fluistert, en schreeuw dan weer hard
Ik kan het niet verstaan, maar ik vang delen op, het echoot:
“eigen schuld!, eigen schuld!â€
Dan is het weer stil en donker om mij heen, tranen rollen over mijn gezicht
Ik kan het niet verstaan, maar ik van delen op, het echoot
Het dreunt door mijn hoofd en weergalmt in mijn hart, wat mijn hart niet meer is
Dan is het weer stil en donker om me heen, tranen rollen over mijn gezicht
Ik hoor een stem, maar er is niemand
Het dreunt door mijn hoofd en weergalmt in mijn hart, wat mijn hart niet meer is
“eigen schuld!â€
Ingezonden door
Geplaatst op
19-01-2012
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Gebrokenhart Liefde Schuldgevoel VerdrietReacties op ‘Schuldgevoel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!