vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Snijden
Toch pakte ik weer dat mes,
En snee weer diep in mijn arm,
Om de pijn te voelen,
Die zo diep van binnen zit,
Ik wil wel door gaan,
Maar dat kan ik niet,
Maar ik weet dat ik door moet gaan met mijn leven,
En dat mes weg gooien,
Weg gooien naar buiten,
Ver weg,
Dat ik nooit meer dat mes moet laten lijden,
Dat ik nu mijn eigen leven moet lijden,
Maar ik heb het gevoel,
Alsof ik zonder mes niet meer kan leven.
Reacties op ‘Snijden’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!