vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zijn ogen
De glans in zijn diepe, donker bruine ogen,
Nog nooit met woorden omschreven.
Zijn donkere, mysterieuze ogen,
Als de manen van een wild paard,
Glinsterend in het eerste licht,
Van een vroege, vochtige ochtend.
Zijn pupillen, zwart als het diepste gat,
Als de donkerste nacht.
Reacties op ‘Zijn ogen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!