vorige gedicht
vorige gedicht
Een meisje.
Opgepropt in een klein hoekje zie ik een meisje huilen.
Ze is zo bang, ze is zich voor alles aan het schuilen.
Bang van deze wereld, bang van de mensen.
Ze wou dat ze nog een keer iets kon wensen.
De mooiste wens.
Ja, de mooiste wens voor een mens.
Ze wens een gelukkig leven.
Dat duurt niet lang, dat duurt maar even.
Jammer is dat geen realiteit.
Jammer heeft ze geen recht op vrijheid.
Op haar wangen zie je tranen stromen.
Ja, ze blijven maar komen.
Zal al haar verdriet ooit stoppen?
Gaat ze al haar gevoelens ooit kunnen op proppen?
Reacties op ‘Een meisje.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!